|
|
Δάφνη - Laurus nobilis
|
Δάφνη - Laurus nobilis
Αυτό το αργής
ανάπτυξης αειθαλές δέντρο μεγαλώνει
συχνά σαν θάμνος. Μπορεί να ζήσει και
σαν φυτό εσωτερικών χώρων για χρόνια.
Είναι ενδημικό της Μεσογείου και δεν
αντέχει στα κλίματα του Βορρά. Είναι
γνωστό σαν Δάφνη, αλλά μπορείτε να το
βρείτε και σαν Βάγια ή Δάφνη του
Απόλλωνα. Τα γυαλιστερά, αειθαλή φύλλα
του εναλλάσσονται στους βλαστούς με
μικρούς μίσχους φθάνοντας σε μέγεθος
10 εκατοστών περίπου και είναι λεία και
κυματοειδή με σκουροπράσινο χρώμα. Τα
άνθη είναι μικρά, κίτρινα και υπάρχουν
αρσενικά και θηλυκά. Τα αρσενικά και
θηλυκά άνθη αναπτύσσονται σε
διαφορετικά δέντρα και μετά την
ωρίμανσή τους ακολουθούν μαύροι
σφαιρικοί καρποί.
Αυτό το
δέντρο μπορεί να φθάσει σε ύψος μέχρι
και τα 10 μέτρα, αν οι θερμοκρασίες του
χειμώνα δεν πέφτουν κάτω από 20 βαθμούς.
σε μερικά μέρη της Ευρώπης μπορεί να
φτάσει ακόμα και τα 18 μέτρα αν
καλλιεργηθεί σε ευνοϊκές συνθήκες.
Συνήθως όταν καλλιεργείται σαν
διακοσμητικό διαμορφώνεται και
κλαδεύεται σε σχήμα πυραμίδας ή σε
σχήμα σφαίρας στην κορφή ενός γυμνού
κορμού.
Η Δάφνη,
είναι η γνωστή Δάφνη του Απόλλωνα, της
ελληνικής Μυθολογίας. Σύμφωνα με τον
μύθο η
Δάφνη ήταν μια νεαρή όμορφη νύμφη, κόρη
του ποτάμιου θεού Πηνειού. Ήταν κυνηγός
και είχε αφιερώσει τη ζωή της στην
Άρτεμη τη θεά του κυνηγιού. Όπως η θεά
έτσι και αυτή αρνιόταν να παντρευτεί.
Την περιτριγύριζαν πολλοί θαυμαστές
αλλά αυτή τους απέρριπτε όλους, ακόμα
και τον ισχυρό γιο του Δία τον Απόλλωνα.
Ο Απόλλωνας ερωτεύθηκε την Δάφνη και
όταν αυτή αρνήθηκε τις προτάσεις του την
κυνήγησε ανάμεσα στα δέντρα. Η Δάφνη
φοβήθηκε και προσευχήθηκε στον πατέρα
της να την βοηθήσει. Τότε λοιπόν ο
πατέρας της της είπε ότι θα την προστάτευε
μεταμορφώνοντάς την σε δέντρο που θα ρίζωνε
στην όχθη του ποταμού του, (την γνωστή μας
δάφνη). Όταν
ο Απόλλωνας ήρθε ψάχνοντας τη Δάφνη,
ο πατέρας της του είπε ότι
μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Ο
Απόλλωνας τότε έκοψε μερικά κλαδιά
και έπλεξε ένα στεφάνι σε ανάμνηση
της ομορφιάς της και του έρωτά του
για αυτήν. Ο Απόλλωνας έκανε τη
δάφνη ιερό του φυτό. Καθιέρωσε την
απονομή δάφνινου στεφανιού
στους πρωταθλητές και σε σε όσους
υπερείχαν σε διάφορα επίπεδα. Στους
αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες όλοι οι
νικητές στεφανώνονταν με δάφνινο
στεφάνι.
Οι δελφικές
ιέρειες (Πυθίες) λέγεται ότι μασούσαν
φύλλα δάφνης όταν έδιναν του χρησμούς
τους. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι
στεφάνωναν τους νικητές με δάφνινα
στεφάνια. Ο όρος "baccalaureate" (μπακαλορεά)
προέρχεται από το λατινικό bacca-laureus που
σημαίνει καρποί δάφνης και αναφέρεται
στην αρχαία αυτή πρακτική να τιμούνται
οι λόγιοι και οι ποιητές με γιρλάντες
από δάφνες. Ο μοντέρνος όρος "bachelor"
(μπάτσελορ) που δίνεται σαν τίτλος
εκπαίδευσης έχει προφανώς την ίδια
ρίζα. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι τα
δαφνόφυλλα τους προστάτευαν από τους
κεραυνούς αλά και την πανούκλα.
Αργότερα οι Ιταλοί και οι Άγγλοι
πίστευαν ότι τα δαφνόφυλλα έφερναν
καλοτυχία και απέτρεπαν το κακό.
Η δάφνη
αναπτύσσεται καλά κάτω από την σκιά
άλλων δέντρων αν αυτά δεν είναι πολύ
κοντά μεταξύ τους, και είναι πολύ
χρήσιμο φυτό σε χώρους που
χρειαζόμαστε αειθαλή βλάστηση. Τα
φύλλα της χρησιμοποιούνται πολύ στην
μαγειρική για να αρωματίζουν φαγητά.
Χρησιμοποιούνται φρέσκα και μπορούν να
συλλεχθούν όλο τον χρόνο.
Τα φύλλα
και οι καρποί της δάφνης περιέχουν
αιθέρια έλαια που ενώνονται για να
δημιουργήσουν το χαρακτηριστικό της
άρωμα. Εκχυλίσματα των φύλλων
θεωρείται ότι ανακουφίζουν το στομάχι.
Από τους καρπούς παλαιότερα έβγαινε
ένα λάδι (δαφνόλαδο) που θεωρούνταν
καλή αλοιφή για την αρθρίτιδα, και
σήμερα χρησιμοποιείται σε αρώματα.
κεριά και σαπούνια. Οι καρποί της
ωστόσο δεν πρέπει να τρώγονται γιατί
είναι ιδιαίτερα τοξικοί.
Πηγή:
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/l/larbay10.html
http://www.culinarycafe.com/Spices_Herbs/Bay_Leaves.html
http://www.floridata.com/ref/L/laur_nob.cfm
http://www.botany.com/laurus.htm
http://www.valentine.gr/mythology3_gr.php
