Σχολικός Κήπος: Η πύλη προς το καλύτερο πράσινο (Από τον Νίκο Θυμάκη)

Με την ευκαιρία έναρξης της σχολικής χρονιάς και όσο ακόμα είναι νωρίς, πιστεύουμε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφερθούμε επιγραμματικά σε μία δραστηριότητα η οποία στο εξωτερικό θεωρείται «must» στο πρόγραμμα των μαθητών όλων των ηλικιών: το σχολικό κήπο. Στη χώρα μας φαίνεται ότι δεν έχει δοθεί η απαραίτητη έμφαση, αν και υπάρχει η δυνατότητα για κάτι τέτοιο τόσο μέσα από προγράμματα όσο και από τη συνεργασία του εκπαιδευτικού οργανισμού (δημόσιου ή ιδιωτικού) με γεωπόνο-κηποτέχνη.

Τα οφέλη που έχουν τα παιδιά αλλά και οι άλλοι «εμπλεκόμενοι» στο πρόγραμμα ενός σχολικού κήπου, μπορούν να συνοψισθούν στα παρακάτω:

-κατανόηση του κύκλου των εποχών
-ευκαιρία για συλλογική εργασία
-ωφέλιμη απασχόληση στα πλαίσια ενός «ολοήμερου» ή «ανοικτού δημιουργικού» σχολείου
-δυνατότητα για επικοινωνία και συνεργασία δασκάλων-μαθητών (γιατί όχι και γονέων) εκτός της τάξης, σε ανοικτό χώρο
-δυνατότητα κατανόησης από πού βγαίνει η τροφή, με ποιόν τρόπο και πόσο κόπο θέλει
-πρακτική εκμάθηση οικολογικών αρχών (π.χ. γιατί τα σκουλήκια είναι ωφέλιμα)
-ευκαιρία εξοικείωσης με μία «χειρωνακτική» εργασία σε μία εποχή που πολλά παιδιά δεν έχουν χώρους για παιχνίδι-εναλλακτική λύση απασχόλησης και φυγή από την τηλεόραση
-δυνατότητα να δει ο μαθητής το «ρίσκο» που έχει η καλλιέργεια έστω κι ενός φυτού-κατανόηση του να αγαπάς αυτό που μεγαλώνεις σαν «παιδί» σου
-ενίσχυση της καλώς νοούμενης περηφάνιας για τις «καλλιεργητικές επιτυχίες» και πείσματος για επιτυχία σε περίπτωση αποτυχίας-απόκτηση γνώσεων
-ειδικά για τα μικρότερα παιδιά, η επικοινωνιακή ευκαιρία που δίνει ο σχολικός κήπος σαν δημιουργικό παιχνίδι είναι σημαντική και στον τομέα ανάπτυξης του λεξιλογίου τους
-μέσα σε αυτόν θα μπορέσουν να κάνουν και κάποιες μικρές γιορτές οι οποίες να αφορούν στα λουλούδια, τα λαχανικά, να έχουν μαγειρέψει μαζί με τις μαμάδες (και τους μπαμπάδες) φαγητά από τα …προϊόντα του κήπου και να γίνει ένα μεγάλο πικ-νικ κλπ. 
-και τέλος… εκτός από την ελπίδα ότι έτσι θα αποκτήσουμε κάποτε περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένους ανθρώπους και πολλούς φιλανθείς, ίσως κερδίσουμε και μία ακόμη καλύτερη γενιά γεωπόνων, ανθοκόμων και κηπουρών. 

Πιστεύουμε ότι όλοι οφείλουμε να διεκδικούμε να γίνονται τέτοιες προσπάθειες στα σχολεία μας είτε ως γονείς είτε ως εκπαιδευτικοί είτε ως «ειδικοί», γιατί μόνο έτσι κάποια στιγμή θα αποκτήσουμε σαν κοινωνία «περιβαλλοντικό πολιτισμό». Λίγη περισσότερη δουλειά χρειάζεται και αγάπη για τα ίδια τα παιδιά…
     

Νίκος Θυμάκης
Γεωπόνος
www.agroartistico.com