Για άλλη μια φορά τα λουλούδια κυριαρχούν σε ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα. Ο δυναμικός συμβολισμός τους και η πρόσθετη αξία που δίνουν σε οτιδήποτε σχετίζονται τα έχει καθιερώσει σαν σύμβολα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν λοιπόν από την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Και μη νομίζετε ότι χαρίζοντας λίγα τριαντάφυλλα σε μια γυναίκα δείχνετε τα λεπτά σας αισθήματα και εκπληρώνετε μια πράξη αναγνώρισης. Υπήρξαν καιροί που οι γυναίκες αγωνίστηκαν για να διεκδικήσουν λίγα τριαντάφυλλα, λίγη αξιοπρέπεια και λίγο σεβασμό.

Η ιδέα για μια παγκόσμια ημέρα της γυναίκας πρωτοεκδηλώθηκε με το πέρασμα στον εικοστό αιώνα, το ξεκίνημα του οποίου σηματοδοτήθηκε σε ένα βιομηχανοποιημένο κόσμο από μια περίοδο εξεγέρσεων και ταραχών, πληθυσμιακών εκρήξεων και ριζοσπαστικών ιδεολογιών.

Παρακάτω υπάρχει μια περιληπτική χρονολογική περιγραφή των πρώτων σημαντικών γεγονότων:

8 Μαρτίου 1857 Οι γυναίκες πού δούλευαν στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού (οι ονομαζόμενες "εργάτριες ρούχων") στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ ξεσηκώθηκαν σε διαμαρτυρία. Αγωνίζονταν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και στο χαμηλό μισθό. Η αστυνομία επιτέθηκε στις διαδηλώτριες και τις διασκόρπισε. Δύο χρόνια αργότερα, πάλι το Μάρτιο, αυτές οι γυναίκες οργάνωσαν την πρώτη εργατική ένωση προσπαθώντας να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και να κερδίσουν μερικά βασικά δικαιώματα στο χώρο εργασίας τους.

8 Μαρτίου 1908, 15,000 γυναίκες παρέλασαν μέσα από την Νέα Υόρκη απαιτώντας λιγότερες εργατοώρες, καλύτερο μισθό, δικαίωμα ψήφου και να σταματήσουν να απασχολούνται παιδιά σαν εργάτες. Υιοθέτησαν το σύνθημα "Ψωμί και τριαντάφυλλα" (Bread and Roses), με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

As we go marching, marching, in the beauty of the day,
A million darkened kitchens, a thousand mill lofts gray,
Are touched with all the radiance that a sudden sun discloses,
For the people hear us singing: Bread and Roses! Bread and Roses!

As we go marching, marching, we battle too for men,
For they are women's children, and we mother them again.
Our lives shall not be sweated from birth until life closes;
Hearts starve as well as bodies; give us bread, but give us roses.

As we go marching, marching, unnumbered women dead
Go crying through our singing their ancient call for bread.
Small art and love and beauty their drudging spirits knew.
Yes, it is bread we fight for, but we fight for roses too.

As we go marching, marching, we bring the greater days,
The rising of the women means the rising of the race.
No more the drudge and idler, ten that toil where one reposes,
But a sharing of life's glories: Bread and roses, bread and roses.

Our lives shall not be sweated from birth until life closes;
hearts starve as well as bodies; bread and roses, bread and roses.